Περί μαρξισμού και άλλων δαιμονίων

Πρόσφατα είχα μια κουβέντα σχετικά με τα της μακαρίτισσας Σοβιετικής Ένωσης.Επειδή κάποτε θα πρέπει να αποφασίσουμε να σφάξουμε τις ιερές μας αγελάδες ,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξουμε το στόχο που είναι η δημοκρατία, με την πραγματική της εννοια ,χωρίς κοσμητικά επίθετα και άλλες σαχλαμάρες ,παραθέτω ένα απόσπασμα μιας ανάρτησης που βρήκα σε ενα blog  με λόγια του Βασίλη Ραφαηλίδη .Και μη μου πείτε πως ο Ραφαιλιδης ηταν του συστήματος και  δεν ξέρω τι άλλο-άλλη ιερή αγελάδα και αυτή η επιχειρηματολογία ,λες και οι κλασικοί του Μαρξισμού δούλευαν στα εργοστάσια - η απάντηση στο επιχείρημα έχει σημάσια.

Υπάρχουν και άλλες αλήθειας που πονάνε στη συγκεκριμένη ανάρτηση ..Σας συνιστώ να την διαβάσετε
Από το βιβλίο του με τίτλο «Οι λαοί της Ευρώπης», επέλεξα κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα μέσω των οποίων ο Β.Ραφαηλίδης εξετάζει την συνδεσμολογία, τις πρακτικές και τον τρόπο σκέψης της Αριστεράς και δεν διστάζει, όντας μαρξιστής ο ίδιος, να κατακρίνει τον λαϊκισμό που διακρίνει πολύ συχνά τα κομμουνιστικά κόμματα και αναλύει έξοχα την προς τα κάτω ισότητα που υπήρχε στις χώρες του τέως ανατολικού μπλοκ. Ισότητα που ήταν ίδια με αυτή των φυλακισμένων: οι φυλακισμένοι είναι ίσοι, έχουν εξασφαλισμένη τροφή και κατοικία και κανένας δεν είναι ανώτερος του άλλου… Όλα αυτά όμως μέσα σε ένα πλαίσιο ανελευθερίας και περιορισμών.