Αναδημοσιευση απο το : panospirin.blogspot.com
Στο δυτικό κόσμο η γιορτή των Χριστουγέννων έχει ταυτιστεί με δώρα, αγορές κ.λπ · όλ' αυτά , βέβαια, μέχρι ο ίδιος ο δυτικός πολιτισμός να τραβήξει κάτω από τα πόδια των υπηκόων του το χαλί και να τους αφαιρέσει τη δυνατότητα να κάνουν ό,τι τους είχε πείσει, πως σημαίνει "γιορτή".
Κάποιοι ξεπερνώντας το σκόπελο του καταναλωτισμού προτείνουν - με την πιο κλισέ φράση, πιο κλισέ και από τους Wham- να "σκεφτούμε και τους συνανθρώπους μας, που υποφέρουν ή που είναι μόνοι, τέτοιες μέρες". Προφανώς, γιατί χρειαζόμαστε μια γιορτή κατανάλωσης και κόκα- κόλας για να δείξουμε ότι είμαστε άνθρωποι, για λίγες μέρες. Τον υπόλοιπο χρόνο δικαιολογημένα μπορούμε να βγάζουμε τον κομπλεξικό εγωισμό μας και να βαυκαλιζόμαστε στο καβούκι μας.
Αυτή η νοοτροπία, όμως, στην Ελλάδα του Μνημονίου είναι καταστροφική, αν συνεχίσει να υιοθετείται από τους πολίτες της. Από τη στιγμή που ο κοινωνικός αγώνας διανύει περίοδο ύφεσης και οι συνάνθρωποι μας, που βρίσκονται στο δρόμο, όλο και αυξάνονται, τα συσσίτια έχουν ουρές και οργανώσεις όπως οι Γιατροί του Κόσμου έχουν κηρύξει την Αθήνα σε ανθρωπιστική κρίση - ξέρεις από αυτές που έχουν οι "υπανάπτυκτοι" Αφρικανοί - , τότε είναι προφανές ότι η λογική του καλού Σαμαρείτη των γιορτών δεν κάνει για την κοινωνία μας . Ούτως η άλλως η φιλανθρωπία λύνει το πρόβλημα της διάλυσης του κοινωνικού ιστού μονάχα επιφανειακά. Η λύση στη φτώχεια και την ανασφάλεια των ανθρώπων δεν έρχεται από ελεημοσύνες, πόσω μάλλον εθιμοτυπικές - χριστουγεννιάτικες.
Η προσφορά προς το συνάνθρωπο έχει αξία αν γίνεται με συνέπεια και με πλήρη συνείδηση των όρων της κατάστασης. Η προσφορά δεν είναι μόνο οικονομική , αλλά και ηθική. Συμπαράσταση , κατανόηση. Και γενικότερα: εξωστρέφεια, επικοινωνία, επαφή. Σε πείσμα των σύγχρονων πόλεων και κοινωνιών που δομούν, η λύση στην ανθρωπιστική μας κρίση είναι εμείς οι ίδιοι να προσφέρουμε , κυρίως όμως να προσφερθούμε σε αυτόν, που έχει ανάγκη. Όχι από έλεος. Αλλά με συνείδηση και αλληλεγγύη απέναντι σε εκείνον, που το τρέχον πολιτικό και οικονομικό σύστημα εντελώς ανάλγητα άφησε αβοήθητο, βασισμένο καθώς είναι στην ισχνή λογική των αριθμών.
Υ.Γ. Τα στοιχεία που παραθέτουν οι Γιατροί του Κόσμου στη σελίδα τους είναι συγκλονιστικά. Η ελεημοσύνη είναι υπόθεση των αστών , που δημιούργησαν τις συνθήκες φτώχειας. Η αλληλεγγύη και η συνεχής κοινωνική δράση και ο αγώνας για ανατροπή είναι υπόθεση όσων θέλουν να αγωνίζονται .
Στο δυτικό κόσμο η γιορτή των Χριστουγέννων έχει ταυτιστεί με δώρα, αγορές κ.λπ · όλ' αυτά , βέβαια, μέχρι ο ίδιος ο δυτικός πολιτισμός να τραβήξει κάτω από τα πόδια των υπηκόων του το χαλί και να τους αφαιρέσει τη δυνατότητα να κάνουν ό,τι τους είχε πείσει, πως σημαίνει "γιορτή".
Κάποιοι ξεπερνώντας το σκόπελο του καταναλωτισμού προτείνουν - με την πιο κλισέ φράση, πιο κλισέ και από τους Wham- να "σκεφτούμε και τους συνανθρώπους μας, που υποφέρουν ή που είναι μόνοι, τέτοιες μέρες". Προφανώς, γιατί χρειαζόμαστε μια γιορτή κατανάλωσης και κόκα- κόλας για να δείξουμε ότι είμαστε άνθρωποι, για λίγες μέρες. Τον υπόλοιπο χρόνο δικαιολογημένα μπορούμε να βγάζουμε τον κομπλεξικό εγωισμό μας και να βαυκαλιζόμαστε στο καβούκι μας.
Αυτή η νοοτροπία, όμως, στην Ελλάδα του Μνημονίου είναι καταστροφική, αν συνεχίσει να υιοθετείται από τους πολίτες της. Από τη στιγμή που ο κοινωνικός αγώνας διανύει περίοδο ύφεσης και οι συνάνθρωποι μας, που βρίσκονται στο δρόμο, όλο και αυξάνονται, τα συσσίτια έχουν ουρές και οργανώσεις όπως οι Γιατροί του Κόσμου έχουν κηρύξει την Αθήνα σε ανθρωπιστική κρίση - ξέρεις από αυτές που έχουν οι "υπανάπτυκτοι" Αφρικανοί - , τότε είναι προφανές ότι η λογική του καλού Σαμαρείτη των γιορτών δεν κάνει για την κοινωνία μας . Ούτως η άλλως η φιλανθρωπία λύνει το πρόβλημα της διάλυσης του κοινωνικού ιστού μονάχα επιφανειακά. Η λύση στη φτώχεια και την ανασφάλεια των ανθρώπων δεν έρχεται από ελεημοσύνες, πόσω μάλλον εθιμοτυπικές - χριστουγεννιάτικες.
Η προσφορά προς το συνάνθρωπο έχει αξία αν γίνεται με συνέπεια και με πλήρη συνείδηση των όρων της κατάστασης. Η προσφορά δεν είναι μόνο οικονομική , αλλά και ηθική. Συμπαράσταση , κατανόηση. Και γενικότερα: εξωστρέφεια, επικοινωνία, επαφή. Σε πείσμα των σύγχρονων πόλεων και κοινωνιών που δομούν, η λύση στην ανθρωπιστική μας κρίση είναι εμείς οι ίδιοι να προσφέρουμε , κυρίως όμως να προσφερθούμε σε αυτόν, που έχει ανάγκη. Όχι από έλεος. Αλλά με συνείδηση και αλληλεγγύη απέναντι σε εκείνον, που το τρέχον πολιτικό και οικονομικό σύστημα εντελώς ανάλγητα άφησε αβοήθητο, βασισμένο καθώς είναι στην ισχνή λογική των αριθμών.
Υ.Γ. Τα στοιχεία που παραθέτουν οι Γιατροί του Κόσμου στη σελίδα τους είναι συγκλονιστικά. Η ελεημοσύνη είναι υπόθεση των αστών , που δημιούργησαν τις συνθήκες φτώχειας. Η αλληλεγγύη και η συνεχής κοινωνική δράση και ο αγώνας για ανατροπή είναι υπόθεση όσων θέλουν να αγωνίζονται .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου