Τα χρυσα κουταλια της Ευρωπαικης Ενωσης

Ένα σημαντικό άρθρο του Κώστα ΔΕΤΣΙΚΑ από το Ριζοσπάστη αναδημοσιεύει ο ΓΗΤΑΥΡΟΣhttp://tolmis.blogspot.com Τα στατιστικά στοιχεία που παραθέτει ο συντάκτης του άρθρου δείχνουν , πως ο παραγωγικός ιστός της χώρας κατέρρευσε και αποδιοργανώθηκε από την αγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης Μια πολιτική που μετά το 2006 είχε σκοπό τάχα να οδηγήσει στην παραγωγή ασφαλών και υγιεινών προϊόντων Μια πολιτική που έδωσε γήπεδο στη λαμογιά και στην απαξίωση της εργασίας.Έτσι με τα πρώτα προγράμματα νέων αγροτών το Κολωνάκι από αστική περιοχή μεταλλάχθηκε σε αγροτική .Έτσι θάλασσες ποτάμια και βουνά έγιναν σιτιβολώνες .Οι ελαιώνες άρχισαν να κατεβάζουν τόννους καρπού και η Ελλάδα να πνίγεται στο ελαιόλαδο και τόσα άλλα που όλη η πυραμίδα του πολιτικού και κομματικού συστήματος γνώριζε άριστα πως να τα χειρίζεται για να ωφελείται Όλη αυτή η πυραμίδα ήταν η πρώτη που γνώριζε τα διάφορα αγροτικά προγράμματα τα οποία και εκμεταλλεύονταν για να διαιωνίζει την ύπαρξή της.Έτσι εμφανίστηκε το φαινόμενο της Λάρισας με τα ακριβά αυτοκίνητα .Είμαι σίγουρος ότι πολλοί από τους κατόχους τους ανάθεμα και αν γνωρίζουν από χωράφια η έχουν δουλέψει ποτέ σε αυτά.Να τα λέμε και αυτά γιατί δεν έχουν να κάνουν με τους πραγματικούς αγρότες. Ένας πραγματικός κτηνοτρόφος ξεχωρίζει από τον μαϊμού Το δείχνουν τα χέρια του Είναι φουσκωμένα στους καρπούς τους από το άρμεγμα .Βέβαια τώρα έχουμε τις αλμεκτικές αλλά και πάλι ξεχωρίζει όπως και κάθε ειδικότητα αγρότη Τα σχολιάζω αυτά γιατί έχω διαβάσει και ακούσει κάποια πράγματα που αυτοί που τα λένε η δεν γνωρίζουν το αντικείμενο η κρίνουν εξ ιδίων.   Παραθετω καποια αποσπασματα.... εσεις αν θελετε διαβαστε το αρθρο ολο στη διευθυνσηhttp://tolmis.blogspot.com


Μέχρι το 1981 το εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο ήταν πλεονασματικό. Τι σημαίνει αυτό; Οτι με την παραγωγή αγροτικών προϊόντων όχι μόνο καλύπτονταν οι εγχώριες ανάγκες κατανάλωσης, αλλά ήμασταν σε θέση να κάνουμε και εξαγωγές. Από την ένταξη στην ΕΟΚ, τώρα ΕΕ, οι εισαγωγές αγροτικών προϊόντων άρχισαν να αυξάνουν και οι εξαγωγές να πέφτουν και η Ελλάδα άρχισε να αποκτά έλλειμμα στο εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο. Η αγορά των 300 εκατομμυρίων, που θα «καταβρόχθιζε» την παραγωγή των αγροτών της χώρας, αποδείχτηκε μια μεγάλη πλάνη. Το 2009 το έλλειμμα στο αγροτικό ισοζύγιο έφτασε να είναι 2,3 δισ. ευρώ. Εφτασαν οι εισαγωγές αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων το 2010 να είναι 6,3 δισ. ευρώ! Και τώρα βγαίνουν αυτοί που οδήγησαν την αγροτική παραγωγή, τους μικρομεσαίους αγρότες και συνολικά τα λαϊκά στρώματα της χώρας σ' αυτό το χάλι, και εκβιάζουν ακόμα και με την τροφή του λαού! Αν δεν διευθετηθεί το χρέος, αν δεν γίνει πράξη το μνημόνιο - λένε στελέχη της κυβέρνησης - τότε δεν θα μπορούν να εισαχθούν ούτε τα απαιτούμενα τρόφιμα, γιατί η χώρα δεν έχει επάρκεια... Πρόκειται δηλαδή για απίστευτη πρόκληση, ενάντια στην κοινή λογική. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του υφυπουργού της κυβέρνησης Παπανδρέου Ντ. Ρόβλια που δήλωσε στον τηλεοπτικό σταθμό «ΑΛΤΕΡ» τη βδομάδα που πέρασε, πως αν δεν διευθετηθούν τα χρέη «δεν θα μπορούμε ν' αγοράσουμε ούτε ζάχαρη, γιατί όπως ξέρετε στην Ελλάδα δεν έχουμε επάρκεια» και επίσης αναφώνησε κάποια στιγμή πως «δεν θα μπορούμε ούτε σιτάρι να εισάγεται»..Τρομοκρατούν το λαό με τα αποτελέσματα της δικής τους ολέθριας πολιτικής!
Καταστροφική πολιτική
Η πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, της ΕΕ, της ΚΑΠ και του ΠΟΕ συνέθλιψε την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή και οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους να βγουν εκτός παραγωγής. Επέβαλε ποσοστώσεις που εμπόδιζαν την ανάπτυξη της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, ενώ επίσης επιδοτούνταν οι χωματερές, δηλαδή να πετιέται η αγροτική παραγωγή με κοινοτική επιδότηση. Η ίδια πολιτική οδήγησε στο μαζικό ξεπούλημα συνεταιριστικών εργοστασίων ή και το κλείσιμό τους, ενώ ό,τι έχει απομείνει τα ξεπουλάει τώρα το μνημόνιο (π.χ. ΔΩΔΩΝΗ και ΣΕΚΑΠ). Παράλληλα διαλύθηκε η σποροπαραγωγή της χώρας, καθώς και η λιπασματοβιομηχανία, ενώ η αποβιομηχάνιση στον αγροτικό τομέα έγινε το βασικό χαρακτηριστικό τα τελευταία τριάντα χρόνια. Εφτασαν τα πράγματα σε σημείο να κλείσουν δεκάδες μεταποιητικές μονάδες στον καπνό, να κλείσουν οργανώσεις όπως η ΚΥΔΕΠ (δημητριακά) και η ΣΥΝΕΛ (λιπάσματα) και το πιο πρόσφατο τρανταχτό παράδειγμα είναι ότι έκλεισαν τα δύο από τα πέντε εργοστάσια της «Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης» το 2007 και τώρα τα άλλα τρία οδηγούνται στο ξεπούλημα.
Η εφαρμογή της ΚΑΠ και των συμφωνιών του ΠΟΕ μόνο αρνητικά αποτελέσματα είχε. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το μαλακό σιτάρι. Μαλακό σιτάρι σημαίνει αλεύρι και ψωμί. Η χώρα μέχρι το 1992 είχε πλεόνασμα στο εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο. Από την αναθεώρηση της ΚΑΠ του 1992 και όλες τις επόμενες αναθεωρήσεις έγινε ελλειμματική σε μαλακό σιτάρι. Να αναφερθεί ότι το 1981 καλλιεργήθηκαν 7.281.747 στρέμματα, το 1992 καλλιεργήθηκαν 3.267.119 στρέμματα, το 2006 τα στρέμματα που καλλιεργήθηκαν ήταν1.650.000 και το 2010 έφτασαν τα 1.279.000. Δηλαδή το σιτάρι που χρειάζεται η χώρα για το ψωμί της εισάγεται μαζικά. Το κενό τώρα καλύπτεται με μαζικές εισαγωγές. Εξαιτίας των επιταγών της ΚΑΠ και του ΠΟΕ, η Ελλάδα έγινε πλέον ελλειμματική και στη ζάχαρη. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εφάρμοσαν την πολιτική της ΕΕ να περιοριστεί η παραγωγή στο 50% της εθνικής ποσόστωσης και να μειωθεί η τιμή παραγωγού κατά 36,5%. Το αποτέλεσμα ήταν η τευτλοκαλλιέργεια να συρρικνωθεί δραματικά. Το 2005 είχαν καλλιεργηθεί 418.000στρέμματα με τεύτλα, ενώ το 2006 - πρώτη χρονιά εφαρμογής των νέων μέτρων της ΕΕ - καλλιεργήθηκαν 270.000 στρέμματα. Το 2007 καλλιεργήθηκαν κοντά στα 140.000στρέμματα και έφτασαν τα πράγματα να καλλιεργηθούν το 2010 136.000 στρέμματα και φέτος μόλις 58.000 στρέμματα. Το αποτέλεσμα είναι ότι ενώ η παραγωγή ζάχαρης ξεπερνούσε τους 320.000 τόνους πριν το 2006 και κάλυπτε τις ανάγκες της χώρας, χωρίς να χρειάζονται εισαγωγές, έφτασε φέτος να είναι μόλις 35.000 τόνοι (!) και να υπάρχει πλέον έλλειψη ζάχαρης στην ελληνική αγορά.
Από αυτήν την πολιτική κερδίζουν μόνο τα μονοπώλια και οι μεγάλες βιομηχανίες. Για παράδειγμα, στη ζάχαρη οι εισαγωγές γίνονται βασικά από τη Γαλλία, ενώ την ΕΒΖ επιδιώκουν να αγοράσουν δύο γερμανικοί όμιλοι. Από την άλλη, η κυβέρνηση ακολουθεί κατά γράμμα τις ευρωεντολές και αντί να δώσει μια τιμή που θα αφήνει ένα λογικό κέδρος στους τευτλοπαραγωγούς, προκειμένου να συνεχίσουν να καλλιεργούν, προτιμά τις εισαγωγές, που στην πράξη στοιχίζουν ακόμα πιο ακριβά! Το ίδιο ισχύει και για την κτηνοτροφία που τα τελευταία χρόνια μαστίζεται ανελέητα από την πολιτική του ευρωμονόδρομου. Οι κτηνοτρόφοι έφτασαν πλέον σε σημείο να μην μπορούν να ταΐσουν τα ζώα τους. Η κτηνοτροφία επλήγη σημαντικά μετά την ένταξη της χώρας στη τότε ΕΟΚ, τώρα ΕΕ. Η αυτάρκεια της χώρας σε κρέας μειώθηκε δραστικά. Στα κοτόπουλα από 100% που ήταν το 1980 μειώθηκε στο 67%, στο βοδινό αντίστοιχα από το 66% έπεσε στο 27%, στο χοιρινό από 84% στο 41% και στο αιγοπρόβειο κρέας από 92% στο 80%.