Ντίνος Χριστιανόπουλος, "Εναντίον".

 Ένα ματσάκι λόγια είναι το ποίημα κατά την Κική Δημουλά.Το ξαμολάει ο ποιητής ,χωρίς συγκεκριμένο αποδέκτη και όποιος το πάρει, το πήρε.Μπορεί να μην το πάρει κανένας αλλά και όσοι το πάρουν  μπορεί να του δώσουν χίλια δυο νοήματα.
Δεν είμαι από αυτούς που διαβάζουν ποιήματα,όχι γιατί τα απεχθάνομαι ,άλλα γιατί όσες φορές το επεχείρησα δεν κατάφερα να ακούσω την μουσική ,που ως φέρον κύμα, κουβαλούν μαζί τους.Μια μουσική που την έχω ακούσει σε απαγγελίες ,λίγες φορές βέβαια και ήταν πολύ  ευχάριστες .
Και αφού είμαι αυτού του σιναφιού λογικό είναι να μην ξέρω και πολλά για τον Χριστιανόπουλο .

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ντίνος Χριστιανόπουλος αρνήθηκε να παραλάβει ένα βραβείο ,αλλά αυτή τη φορά έγινε πολύ κουβέντα.
Λέτε μετά το ηθικό έλλειμμα στην καθημερινή  μας πρακτική ,να δίνετε η σημασία που πρέπει στους πνευματικούς ανθρώπους αυτού του τόπου, που το σύστημα δεν κατάφερε να τους ταΐσει και να τους κλείσει το στόμα; Θα ήταν πολύ ευχάριστο κάτι τέτοιο.
Ας δούμε τις απόψεις του Χριστιανόπουλου που βρήκα στο blog του διαδικτυακού μου φίλου Ασκήσεις επί χάρτου


Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται....

Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου - και κάποτε πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά - και κάποτε πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από την ζωή μας...

Είμαι εναντίον των χρηματικών επιχορηγήσεων, σιχαίνομαι τους φτωχοπρόδρομους που απλώνουν το χέρι τους για παραδάκι. Οι χορηγίες μεγαλώνουν την μανία μας για διακρίσεις και την δίψα μας για λεφτά΄ ξεπουλάνε την ατομική ανεξαρτησία μας.

Είμαι εναντίον των σχέσεων με το κράτος και βρίσκομαι σε διαρκή αντιδικία μαζί του. Πότε μου δεν πάτησα σε υπουργείο, και το καυχιέμαι. Η μόνη μου εξάρτηση απο το κράτος είναι η εφορεία, που με γδέρνει.

Είμαι εναντίον των εφημερίδων. Χαντακώνουν αξίες, ανεβάζουν μηδαμινότητες, προβάλλουν ημετέρους, αποσιωπούν τους απροσκύνητους΄ όλα τα μαγειρεύουν, όπως αυτές θέλουν. Δεξιές, αριστερές, κεντρώες - όλες το ίδιο σκατό....

Είμαι εναντίον κάθε ιδεολογίας, σε οποιαδήποτε απόχρωση και αν μας την πασέρνουν. Όσο πιο γοητευτικές και προοδευτικές είναι οι ιδέες, τόσο πιο τιποτένια ανθρωπάκια μπορεί να κρύβονται από πίσω τους. Όσο πιο όμορφα τα λόγια τους, τόσο πιο ύποπτα τα έργα τους. Όσο πιο υψηλοί οι στόχοι, τόσο πιο άνοστοι οι στίχοι.

Είμαι, προπάντων, εναντίον κάθε ατομικής φιλοδοξίας, που καθημερινά μας οδηγεί σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς. Αν σήμερα κυριαρχούν παραγοντίσκοι και τσανάκια, δεν φταίει μόνο το κωλοχανείο΄ φταίνε και οι δικές μας παραχωρήσεις και αδυναμίες. Αν πιάστηκε η μέση του οδοκαθαριστή, φταίμε και εμείς που πετούμε το τσιγάρο μας στο δρόμο. Κι αν η λογοτεχνία μας κατάντησε σκάρτη, μήπως δεν φταίει και η δική μας σκαρταδούρα.